Dag 7 in Spanje en nog geen druppel regen gezien en da hebben de beentjes en de armpjes en het snoetje geweten zé. Nu ook vertrok ik met de zon richting Cruz del Pino. 8 km klimmen op een nuchtere maag is nie alles. Eens op het hoogste punt van de tocht(1500 m) een steen achter gelaten maar zoals gewoonlijk het op de verkeerde manier gedaan. Dacht dat de steen op diennen anderen hoop leggen voldoende was maar je moet op de berg gaan staan, je omdraaien en de steen omgekeerd over je hoofd smijten. Dan zijn al je zonden vergeven dus ik zal nog wa moeten wachten om mijn zonden vergeven te zien.  P.S. Nu weten ze daar ook wie Pinodictus is want kheb mijn handtekening daar achtergelaten op een groot bord.  Daarna ging het 2 km naar beneden om dan weer 1,5 km te klimmen aan een percentage van 12%.  En dan 15 km dalen aan een razende snelheid en enkele gr. kwijt gespeeld onder de noemer : freinblokjes. Levensgevaarlijk en als je dan nog is begint te zoeken achter je mp3 speler en met 1 hand stuurt dan zoek je de problemen wel op. Bwa, ik heb het overleefd hè. Das toch het belangrijkste zeker. Eens kom ik zeker terug naar ponferrada want dienne klim wil ik zeker nog is doen. Tis op mijn lijf geschreven. En nu dat den bierbuik waar ik uren en jaren heb voor gespaard en met veel liefde heb gekoesterd verdwijnt lichtjes. En das erger dan een nucleaire ramp zoals tjernobilleken. Maar heb tijd genoeg om daar weer voor te gaan zorgen eens ik terug ben. Nog een beetje smerige heuveltjes en dan de hel van villafranca de bierzo. Zo steil mensen dat da is. Kilometers niks anders dan zon,wind en bergop. Het water dat ik had gehamsterd voor de klim was sneller op dan dak mijn pint leeg drink( nie zo snel dan) maar enkele bronnen onderweg hielpen mij om mijn flessen opnieuw te vullen. Na enkele zware momenten en zo koppig om niet te schakelen naar mijn kleinste verzet bereikte ik het 2 de hoogste gedeelte van de klim om dan een hoteleken te zoeken om uitgerust het laatste gedeelte aan te vangen. Verder rijden had geen zin want het lichaam begon foert te zeggen en ons moeder heeft gezegd dak moet luisteren naar mijn lichaam en zoals ik een voorbeeldige zoon ben en steeds de raad van ons moeder in de wind sla dacht in nu toch wel, stop Pino, tis wellekes geweest. Nog 170 km in 2 of 3 dagen. Alles zal afhangen van de het weer maar aan de moral zal het niet liggen want het komt nu wel heel dichtbij zé. Kan het amper geloven dak bijna 3 weken op weg ben en 2000 km heb afgelegd. De decompressie zal intens zijn eens dak zal zijn aangekomen daar in Compost Stella.  Gisterenavond al wat contacten gelegd voor mijn volgende uitdaging. Ge moet er snel bij zijn in dezen tijd van crisis.  Pinodictus groet jullie allemaal en denk elke dag aan............... E goe pak frieten met cocktail sau,viandelle en balleken van thuis :):):) En aan ullen ook zé. Begin het thuisfront nu wel wa te missen en sommige personen laten er mij elke dag aan herinneren :):) Salut hombres en senorita's