Het zag er bewolkt uit deze morgend maar da deerde de pret niet. Weer waren die super benen daar en da was het voornaamste. Bij een bakker gestopt voor koeken maar de serveerster zei dat ze niet zo goed waren, van ne service gesproken. Dan maar een taartje in de vorm van een schelp met jam in. Ik moet zeggen dat verdiende een 9 op 10. En dan richting compostella. 66 km niks anders dan rechtdoor en bijna geen levende ziel te bespeuren, das ook triestig zé. Smiddags gestopt om de tonijn met kleine broodjes en stuk vuile vriend en een colatje op te peuzelen. Klinkt niet gezond die combinatie maar in de omstandigheden dak zit moet je geen haut cuisine verwachten maar goeie boerenkost. Weer de weg op voor de laatste 20 km rechtdoor en met enkele klimmen van 6% kan da tellen. Aangekomen in burgos was het GPS time. Ze gaan het mij geen 2 keer lappen dak verkeerd rij in een grote stad. Kwartiertje later al terug uit burgos en dan eindelijk de bewoonde wereld, nau bewoond is een andere definitie van af en toe is een mens tegenkomen. Estrella was de bestemming maar met de benen die ik had moest ik gewoon verder gaan. 28 om precies te zijn. De laatste 11 km waren als een zege triomf door de champs elysee met langs wederszijde bomen, dalend naar de zege zat ik nogal fier op mijn stalen ros. Een hostal gevonden en dan maar wachten tot 20u want voor dan komen de koks nie buiten op den boerenbuiten. Bord noedelsoep  die wel erg goed gevuld was en een spaghetti. De serveerster was heel vriendelijk en bediende mij in het Engels( toch sapo das ze da wou doen) en toen mijn bord met tjeiken op was, was de maag ook goed gevuld. Een andere ober kwam mijn bord wegnemen en vroeg of ik nog wat wou en zei spontaan. No no. En blijkbaar wil hier no no, si si zeggen want hij gebaarde dak nog moest hebben. De serveerster duidelijk gemaakt dak nie meer wou en ze ging het proberen op te lossen. Maar ikke partie nog voor dat ze daar weer stonden. Een vriendelijke Italiaan maakte mij duidelijk dat mijn bril in mijn snoet stond en ik knikte vriendelijk terug en zei si si. Da verstond die ne gast dan wel.  De zon begint wel zijn tol te eisen. Niet zozeer overdag maar savonds komt er geen beweging meer uit de Pino zé. Dan ist als nen baksteen in slaap valllen, hopelijk vanavond diep want de lokale fanfare is hier binnen gestuikt en het ziet er naar uit dak zal dansen straks.  Er waren mensen die wsl dachten dat ik het niet ging halen en dat ik na enkele dagen al terug zou zijn. Wel hierzie!!!!!!! Zelf al moet ik nu door omstandigheden moeten stoppen ik kan toch zeggen dak verdomd ver ben geraakt en dak mij nog steeds geweldig voel. De regen,wind,zon,bergen en het mentale hebben mij niet klein gekregen en daar zennek verdomd fier op. Mijn volgende doel heb ik al voor ogen en ben daar nu al mee bezig dus da wilt zeggen dak er het kopken nog bij heb.  Als ik de salsa niet moet dansen dan ga ik 22u nie halen en zal het morgen met goeie moed weer vertrekken zijn naar sahaguin of net iets verder.  Salu en de kost van veu hè.  Doei zou Mels zeggen Pinodictus