Toen ik deze morgend de gordijnen open trok zag het er alles behalve goed uit. Grijze wolken en een mist trok over Lesperon. Mijn fiets stond in de garage van het hotel veilig achter slot en grendel. Nog een babbel met den baas en nog wa directies meegekregen  en ik kon alweer de Franse wegen onveilig maken. Enkele km later kwam ik bekende tekens tegen. Het voorspelde kwam uit. Een eerste uur steeg de snelheid geleidelijk op en rond de middag was de afstand al meer dan bereikt. In een buskotje( zoals zovele keren de beste plaats om te eten) mijn kouw pastaken met brood naar binnen gespeeld en hup klaar om de bergskes (eindelijk) te veroveren. Dax bleek nog een probleem om er uit te geraken en paar keer de weg moeten vragen. Hoe vriendelijk de Fransen ook zijn ze hebben hier allemaal ne zware voet en vliegen u voorbij zonder te verpinken. Op weg naar saint palais 2 klimmen van 6% en ongeveer 2,5 km lang. Die klimmetjes waren na de passage van Pinodor al met 3% gekrompen, zo snel en met veel goesting die op gekletst. En in palais aangekomen had ik nog veel overschot en reserve voor de volgende dagen. Een onderdak gevonden en de was en inkopen gaan doen voor morgen. Terrasje gedaan met de Pyreneeën in zij aanzicht.  Nu tijd om te eten en een pizzeria naast het hotel was de plees toe bie.  Potage de legumes en een pizza later was de energie dak ga nodig hebben volledig opgevuld en dan maar het bedje gaan opzoeken. Morgen kleine etappe maar zware en mss wel de dag van vrijdag erbij pakken zodat ik een extra rustdag kan inlassen volgende week in Spanje. Maar eerst die eerste km overleven. Ik voel me super maar weet dat dit snel kan veranderen.  Nu dodo doen ik zeg jullie dada.  Pinodictus