Wa heerlijk om zo wakker te worden. Zo rustig en de vogeltjes die fluiten. Ge zou voor minder melancholisch worden. Alles klaar gezet en hup met de beentjes naar het ontbijt tafel. Mini chocoladekoekjes en lekkere fruitsap en yoghurtje is maar een klein onderdeel van mijn groot bord dat ik had klaargemaakt. Ontbijt binnen en nog wa me den iPhone spelen en c'est parti. Meteen klimmen, ne km nalf en da me stijve beentjes, da begon goe maar eens boven was mijn tocht een en al dalen met soms nog wel is een snedige beklimming die zo onverwachts kwam en dan snel terug schakelen en patat diennen berg op. Tot met de middag had ik al meer dan den helft gereden en in Monbaton aan de kerk een plaatsje met banken gevonden en mijn kouw patatjes met tonijn relaxt opgegeten. Flesje perrier erbij en een publieke wc onder een niet al te felle zon maakten deze middag een alleis moment.  Tot op 30 km van cadilac was er geen vuiltje aan de lucht. De wegen werden omringd door chateau's waar champagne werd gemaakt,geproefd en verkocht. En ik die daar allemaal moest voorbij passeren zonder dak ne keer mogt proeven. Mijn veerkracht werd serieus op de proef gesteld maar ik zou nie in SDC geraken mogt ik in elk kasteel willen stoppen.  En dan mijn bijna dood ervaring.  Op de D11 richting Cadilac reed ik een zalig tempo met de gedachte in het achterhoofd dak nog een klein uurtje op weg was tot nen witten djeep mij voorbij stak met een paardenbox aan den trekhaak. Net toen ze mij wou voorbij steken ging de poort achteraan langs mijnne kant op( ze had ze vergeten dicht te doen) en op het moment da de wagen een klein meterken voor mij reed sloeg die voor mijnne neus volledig open. Ik voel nog steeds de wind die da teweeg bracht. Enkele sec eerder en die deur pakte mij zomaar mee met alle gevolgen van dien. En denk je dat ze sorry zegt? Neen dus. De leute was nu wel ff ver te zoeken en het duurde een tijdje alvorens ik daar van bekomen was. Dit hoort ook bij deze tocht is dan mijn gedachte. Zoiets kan gebeuren en als je dan het geluk hebt dat je heelhuids aankomt dan neem je dit erbij. Het heeft mij allesins nie afgeschrikt om verder te gaan.  Nog 2 dagen telkens ongeveer 100 km rijden en dan mijn laatste 3 dagen in Frankrijk. Vrijdag zet ik voet aan land in Spanje. Woensdag en donderdag kleine etappes omdat het dan in de Pyreneeën wel wa omhoog zal gaan zeker?   Elke morgend blijft het wel een gevecht om te vertrekken maar eens op weg en wa meer wakker gaat dit over naar véél zin om door te gaan. Heb me deze tocht nog geen sec beklaagd maar mis wel een beetje ons apenland en thuis zé.  Nog 14 dagen en ik kan weer in mijn oud ritme gaan leven en ons moeder op stang jagen :):). Neen zo ben ik nie. Ik zen de braafheid zelve.  Groetjes vanuit de kanten van Bordeaux en hou het daar een bekke droog in belgie hé  Pinodictus bid elke dag voor goed weer in belgie maar door de CO2 in de lucht raakt da wsl nie tot ginder, ik kan het maar proberen hé.  Sloesj en sie joe soen.